Choć system kastowy genetycznie wiąże się z hinduizmem, dotyczy on także członków innych grup wyznaniowych zamieszkujących subkontynent indyjski i południową Azję. Dźati/kasty. Przeważająca większość hindusów mieszkających szczególnie na obszarach wiejskich identyfikuje się poprzez przynależność do określonej dźati, wymiennie nazywanej z portugalską kastą (casta, port. – ród, szczep, gatunek). Tak było od zawsze – a przynajmniej od bardzo dawna. Jest to zjawisko panindyjskie, występuje bowiem we wszystkich zakątkach historycznych Indii: od Afganistanu po Zatokę Bengalską, od Himalajów po południowe brzegi Sri Lanki. Pomocnik Historyczny „Dzieje Indii” (100121) z dnia Religia i sztuka; s. 57 Oryginalny tytuł tekstu: "Gąszcz kast" Agnieszka Kuczkiewicz-Fraś
Rytuał samospalenia zamieniono na powszechne odtrącenie - wykluczenie społeczne i rodzinne. Wdowy w Indiach, których liczbę ocenia się na około 40 milionów, żyją, ale prowadzą życie dalekie od ideału. Kobieta staje się istotą społeczną dopiero po wyjściu za mąż, a pozbawiona męża, nie przedstawia tu żadnej wartości.
Kasty Geneza kast indyjskich do dziś nie jest ostatecznie ustalona. Tajemnicze pojawienie się, wpływ na społeczeństwo oraz fakt, iż przetrwały aż do dzisiaj, od dawna pozostaje przedmiotem sporów i dyskusji, ajednocze-śnie stanowi jedną z głównych atrakcji turystycznych tego kraju. Za twórców społeczeństwa kastowego uznaje się braminów, czyli kapłanów, którzy pragnęli zapewnić sobie najwyższą władzę w państwie. Do rozszerzenia kast przyczynili się prawdopodobnie Ariowie, którzy po podbiciu Indii chcieli zaznaczyć swoją wyższość nad miejscową ludnością. W efekcie wykształciły się cztery kasty, z których każda posiada odrębne przywileje i stosuje własny kodeks moralny. Pierwszą i najwyższą kastę stanowią bramini, uprawnieni do decydowania o kształcie religii i zasadach postępowania w obrębie każdej grupy społecznej. Następna kasta to kszatrije, czyli żołnierze i ziemiaństwo. Wajśjowie z kolei zajmują się rzemiosłem i handlem, zaś czwartą, ostatnią grupę tworzą rolnicy i chłopi, zwani śudrami. Według tradycji hinduskiej, wszystkie cztery kasty wywodzą się z ust (bramini), rąk (kszatrijowie), ud (wajśjowie) i stóp (śudro-wie) Brahmy. Najniższą kategorię społeczeństwa tworzą pariasi, uznawani za „niedotykalnych”. Nie należą do żadnej z kast, wykonują prace fizyczne lub pogardzane w Indiach zawody. W przeszłości, kiedy członek kasty przypadkiem dotknął pariasa, lub chociażby jego cienia, musiał poddać się skomplikowanej ceremonii oczyszczenia, aby zmyć swą „hańbę”. Mimo iż oficjalnie w kraju wprowadzono równouprawnienie, system kastowy do dziś utrzymuje się w społeczeństwie. Dyskryminacji pariasów szczególnie ostro przeciwstawiał się Mahatma Gandhi, nazywając ich haridźanami, czyli „dziećmi Boga”. Określenie to ma obecnie negatywne znaczenie, tak że w Madhja Pradeśu oficjalnie zakazano używania tego słowa. Pariasów określa się najczęściej mianem dalitów, co w tutejszym języku oznacza „uciskanych” lub „ciemiężonych”. Należy pamiętać, że przynależność do danej kasty nie zapewnia automatycznie pozycji w społeczeństwie lub konieczności wykonywania z góry określonego zawodu. Wielu braminów jest obecnie ubogimi rolnikami, a wielki przywódca Maharatów – Śiwadźi wywodził się zaledwie z kasty śudrów. Żaden z Marathów, którzy po upadku dynastii Mogołów przejęli kontrolę nad większością terytorium Indii, nie był braminem. Jednak można założyć, że bogatsi obywatele wywodzą się z wyższych kast, zaś wykonujący prace fizyczne Hindusi todalici. Przynależność do danej grupy społecznej wciąż odgrywa bardzo ważną rolę w tym kraju: kiedy Indian Airlines zatrudniły pierwszego stewarda dalita, wiadomość o tym wydarzeniu pojawiła się na pierwszych stronach indyjskich gazet. Jak odróżnić, do której kasty należy napotkany Hindus? Jeżeli wykonuje on ciężką pracę fizyczną lub pogardzane tutaj zawody, np. zajmuje się wyprawianiem skór zwierzęcych, z pewnością jest dalitem. Jednak w pozostałych przypadkach bardzo trudno ocenić pozycję społeczną danego obywatela. Chyba że zdejmie on koszulę i na jego ramieniu zobaczymy poświęcony sznur. Oznacza to przynależność do wyższej kasty. Czasami jest to jednak mylące, gdyż podobne noszą także parsowie. Sikhowie, muzułmanie i chrześcijanie nie należą do żadnej kasty. Wewnątrz każdej kasty obowiązuje hierarchia i określone zasady, doskonale znane wszystkim jej członkom. Ponadto w obrębie kast wykształciło się bardzo wiele różnych pod-kast. Oznacza to, że na przykład służący, który zajmuje się czyszczeniem naczyń z brązu, ze względu na swą niską pozycję nie ma prawa czyścić sreber. Wiele dawnych surowych przepisów funkcjonuje obecnie w złagodzonej formie, jednak niektórzy Hindusi wciąż unikają kontaktów z „niedotykalnymi”. Bardziej liberalni obywatele godzą się już na wymienianie uścisków dłoni z nie należącymi do żadnej kasty… przybyszami z Zachodu! Wielu nawet decyduje się na wyjazd za granicę, gdyż groźba wykluczenia z kasty, jaką pociąga za sobą opuszczenie kraju, nie ma już dla nich większego znaczenia. Często są bardziej poważani niż przed wyjazdem, szczególnie gdy wracają z zagranicy z dyplomem uniwersyteckim. System kastowy jednak bardzo głęboko zakorzenił się w tradycji tego kraju. W ciągu ostatnich lat kilkakrotnie wybuchały konflikty i zamieszki, skierowane przeciwko dalitom i innym „gorszym” obywatelom, za jakich uważani są na przykład członkowie plemion lub inni ubodzy i niewykształceni Hindusi. Aby poprawić położenie tej kategorii ludności, rząd zapewnił jej przedstawicielom wstęp na uniwersytety oraz przeznaczył miejsca w parlamencie. Zarezerwowano dla nich także prawie 60% miejsc pracy, przez co wielu wykształconych obywateli utraciło szansę uzyskania dobrej posady. W niektórych stanach, np. w Karnatace, w 1994 r. rządy znacznie zwiększyły liczbę miejsc pracy zarezerwowanych dla dalitów, aby zapewnić sobie ich poparcie. Doprowadziło to w 1991 oraz 1994 r. do zamieszek, w czasie których protestujący domagali się obniżenia liczby zarezerwowanych miejsc pracy. Najgwałtowniejsze miały miejsce w 1991 r. w Gudżaracie, Uttar Pradeśu, Delhi i Harjanie. Zginęło wówczas bądź odniosło poważne rany ponad 100 osób. W tym miejscu należy przypomnieć chłopa pańszczyźnianego, którego mamiono perspektywą lepszego bytu w zaświatach, gdy obiecywno mu, że tylko ciężką pracą i bezwzględnym posłuszeństwem zasłuży sobie na wieczną szczęśliwość w niebie. Członkowie indyjskich kast wykorzystali tę samą filozofię, posługując się teorią learmy: sytuacja każdego człowieka w doczesnym życiu zależy od sumy jego dobiych i złych uczynków. Jeżeli przeważą dobre, w następnym wcieleniu osiągnie on lepszą pozycję.
W INDIACH CZŁOWIEK NIE BĘDĄCY CZŁONKIEM ŻADNEJ KASTY - 5 - 11 liter - Hasło do krzyżówki. 🔔 Wyszukiwarka haseł do krzyżówek pozwala na wyszukanie hasła i odpowiedzi do krzyżówek. Wpisz szukane "Definicja" lub pole litery "Hasło w krzyżówce" i kliknij "Szukaj"!
VOLGAV zapytał(a) o 15:06 czym były kasty w społeczeństwie Indii. Nie ogarniam ._. 0 ocen | na tak 0% 0 0 Odpowiedz Odpowiedzi Monoaminooksydaza odpowiedział(a) o 15:12 Kasty to w hinduizmie takie jakby klasy społeczne, dzielą się na wyższe i niższe. Decydują o pozycji społecznej i randze danej osoby w społeczeństwie. 1 0 Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
poniŽej granicy ubóstwa. Niemal polowa dzieci w Indiach jest nie- doŽywiona14. W 2011 roku udzial procentowy kobiet i meŽczyzn w calym spole- czeóstwie indyjskim wynosil odpowiednio 48,3% i 51,7%, co oznacza, Že na 100 meŽczyzn w Indiach przypadaly 94 kobiety. Dysproporcja ta ma charakter wzrostowy i spowodowana jest procederem selek-
Zdaniem urodzonego w Polsce Orzechowskiego, który długo mieszkał w Indiach i Nepalu, polska najwspanialsza kasta, która demonstruje, że „działa na specjalnych prawach i przywilejach”, przypomina trochę indyjską kastę braminów, ale jest pewna różnica. W Indiach przynależność do wyższej kasty to były oprócz przywilejów obowiązki. Wobec kraju, wobec innych, wspólnoty, w której żyjesz. To nie było tylko żerowanie na reszcie obywateli. Trochę jak w I Rzeczpospolitej, gdzie szlachta stanowiła jakby oddzielną grupę. - powiedział w programie „Wywiad z chuliganem” w Telewizji Republika. Wspominając o zniesieniu kast w Indiach i blokowaniu reformy sądów w Polsce badacz już całkiem serio wskazał na akty międzynarodowe, na które powołać się może Polska. W Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka napisane jest, że każdy człowiek ma prawo do uczciwego sądu. W Polsce sądy nie są uczciwe, bo istnieje kasta, która ma swoje korzenie w systemie totalitarnym i nie zostało to wyczyszczone. Oznacza to, że dotychczas Polska łamała tym samym Powszechną Deklarację Praw Człowieka. Kuriozum jest, że Polskę poucza w sprawie reformy sądów Francja, która przecież miała po upadku Vichy defaszyzację swojego systemu prawnego i Niemcy, które miały i denazyfikację, i dekomunizację w NRD. A w Polsce usunięcie przywilejów podobnej kasty napotyka na ich sprzeciw. - mówi Michał Orzechowski. Obejrzyj mocną rozmowę z badaczem Indii poniżej, fragment dotyczący kast i „wujów” w togach zaczyna się w 36 minucie i 30 sekundzie. Źródło: Telewizja Republika, Radio Poznań
Podczas stypendium uczestniczyła w szeregu zajęć i wykładów dotyczących problematyki edukacji dorosłych w Indiach. Obecnie kontynuuje prace badawcze w tej dziedzinie. Zainteresowania zawodowe autorki dotyczą także zagadnień związanych z zarządzaniem zasobami ludzkimi. Artykuł z zasobów e-mentora: Współczesne działania
Starożytny rasizm, czyli dlaczego w Indiach są kasty? Wiedza przeciętnego Europejczyka na temat Indii ogranicza się do kilku haseł. Hinduizm i święte krowy, bieda albo bogactwo, „Slumdog. Milioner z ulicy”, no i przede wszystkim kasty – ten niezrozumiały dla liberalno-demokratycznej Europy podział na ludzi lepszych i gorszych. Opinie na temat Indii, licznie wyrażane chociażby na podróżniczych forach internetowych, bardzo często uwzględniają panujące tam stosunki społeczne. „Piękny kraj, warto go zobaczyć ale zacofany aż serce boli – pisze na jednym z forów użytkowniczka o nicku Verdana – jak można w XX wieku aż tak przywiązywać wagę do jakiejś przestarzałej tradycji?”. Faktycznie, trudno dziś o bardziej konsekwentnie podzielone społeczeństwo. Dodatkowo podzielone w sposób trwały, nie z uwagi na majątek, ale ze względu na urodzenie. Zastanawiające jest, skąd wzięło się tak głęboko zakorzenione przekonanie o wrodzonych różnicach między jedną grupą społeczną a drugą? Skąd w ogóle wzięły się kasty? I czy mają coś wspólnego z rasizmem XX wieku? Z historycznego punktu widzenia, wszystkiemu winni są Ariowie – koczowniczy lud z Azji Środkowej, który pojawił się na Półwyspie Indyjskim około 1000 r. Razem z nimi pojawiły się początki systemu kastowego o podłożu społecznym i religijnym. Zanim wspomniani Ariowie przybyli na Półwysep, bogata kultura miejska w dolinie rzeki Indus kwitła już od dawna. Między 3000 a 1800 rokiem cywilizacja Starożytnych Indii zapewniała swoim mieszkańcom w miarę bezpieczny byt. Od południa ochraniał ich Ocean Indyjski i Morze Arabskie, od północy – Himalaje. Sieci rzeczne Gangesu i Indusu zapewniały urodzaj, a górskie przełęcze minimalizowały kontakt z innymi cywilizacjami. Według archeologicznych wykopalisk, w miastach Starożytnych Indii (Mohendżo Daro, Pataliputra i Harappa) istniał dobrze pomyślany system kanalizacyjny, w skład którego wchodziły również łazienki w domach prywatnych. Na temat ówczesnego społeczeństwa oraz o staroindyjskich wierzeniach wiadomo niewiele. Nic jednak nie wskazuje na to, aby miały one cokolwiek wspólnego z systemem kastowym, który nadszedł właśnie z Ariami. Tryb życia Ariów, podobnie do trybu życia wielu innych ludów koczowniczych, charakteryzował się silną dyscypliną, związaną z hierarchicznie ułożonymi stosunkami społecznymi. Początkowo składały się na nie trzy grupy: kapłani, wojownicy i wytwórcy. Wraz z wędrówką Ariów na wchód, napotykane po drodze lub już na terenach Indii ludy zmuszane były do ucieczki lub, ewentualnie, „zamieniano ich” na niewolników. W ten sposób, na zdobytych ziemiach, wcieli Ariowie w życie swój hierarchiczny system, o nazwie „warna”, który z czasem uległ zaostrzeniu. Już podczas osiadłego trybu życia dawni kapłani stworzyli kastę tzw. braminów. Aryjscy wojownicy oraz ci, którzy z wojowników przekwalifikowali się na urzędników, nazwani zostali kszatrijami. Dawni rzemieślnicy (w systemie osiadłego trybu życia także kupcy czy hodowcy) stali się grupą wajśjów, zaś uprowadzeni po drodze niewolnicy utworzyli czwartą kastę śudrów. Tubylcza ludność nie-aryjska, którą przybysze ze Środkowej Azji zastali na zdobytych ziemiach Półwyspu Indyjskiego, nie została ujęta w system kast. Jako pariasi, czyli „niedotykalni”, musieli trzymać się z dala od reszty warn. Bramini i Kszatrijowie stanowili kasty rządzące – w wielu księgach religijnych napotykamy wzmianki dotyczące rywalizacji o pierwszeństwo między dwiema najwyższymi warnami. Główny podział przebiega zgodnie z podziałem religijnym. Większość wyznawców hinduizmu uważa za swych władców braminów. Buddyści – jako że sam Budda pochodził z kszatrijów – przyznają plamę pierwszeństwa drugiej z warn. Już wajśjowie, „obywatele trzeciej warny”, posiadali niską pozycje społeczną. Jednak dopiero śudrów można było bezkarnie zabić lub wygnać. Pariasi z kolei musieli trzymać się z dala od innych, od Arian – czyli „szlachetnych”, pracować nocą, ubierać się w odzież po zmarłych oraz mieszkać poza aryjskimi osadami. Ich stan oficjalnie uległ zmianie na skutek konstytucji Indyjskiej z 1950 roku, jednak hinduizm oraz silnie zakorzeniona tradycja utrzymuje do dziś kastowy stan rzeczy. Kwestia społecznych nierówności w Indiach jest rzeczą dość powszechnie znaną. Zastanawiające jest jednak to, według jakich kryteriów – pominąwszy urodzenie oraz wykreowane już kasty kapłanów, wojowników i rzemieślników „dostarczone” Półwyspowi przez Arian – przebiegał początkowo podział? Otóż, przede wszystkim, Ariowie różnili się od „zgarniętych” po drodze niewolników i od napotkanych tubylców… jaśniejszym kolorem skóry. Sam termin „warna”, był początkowo określeniem barwy! Barwa zatem stała się prototypem istniejącego do dziś na Półwyspie sytemu kastowego. Drugim czynnikiem utrwalającym podział jest religia hinduistyczna. Mieszkańcy Indii wierzą w reinkarnację. Zgodnie z prawem karman obecne życie zależy od wcieleń poprzednich. W świecie wędrówki dusz perspektywa przeniesienia do innej kasty jest możliwa – jednak tylko na skutek dharmy, czyli zasad, które są różne dla różnych kast. Wiara w odgórnie narzucony porządek, którego należy przestrzegać, aby po śmierci mieć szansę „awansować”, powoduje więc pokorę przy znoszeniu społecznych ograniczeń. Religia hinduistyczna oraz społeczeństwo kastowe wydaje się być od myślenia europejskiego bardzo odległe. Nie należy zapominać jednak, że to właśnie zakorzeniony na Dalekim Wschodzie mit rasy aryjskiej silnie wpłynął na pewne europejskie pomysły XX wieku. Po dokonanym w wieku XVIII odkryciu wspólnego pnia aryjskiego dla wszystkich języków indoeuropejskich, wielu fanatyków zaczęło doszukiwać się „czystej krwi aryjskiej” w, na przykład, grupie nordycko-germańskiej. Co gorsza, właśnie swastyka Ariów, czyli ich dawny symbol pomyślności, wykorzystany został przez nazistów jako dowód słuszności ich dziejowej misji… Ewa Frączek
Brahman – filozof, od dawna czczone kapłan a nawet gubernator. Są one związane z Indianami z wyższych istot najbliższymi do religii, a więc Boga. Jednak hinduizm nie doświadcza najlepszych czasach jak liczba Hindusów, według statystyk, jest mniej niż chrześcijan i muzułmanów. Obecnie jednak wielu braminów w Indiach są w pełni
Badania genetyczne dowodzą, że indyjski system kastowy, dopuszczający zawieranie małżeńtw tylko w obrębie jednej grupy społecznej narodził się około 2 tys. lat temu. Zanim powstał, na półwyspie Dekan - gdzie leżą Indie - mieszkały dwie żyjące odrębnie grupy ludności. Ich członkowie zaczęli się mieszać mniej wiecej 2 tys. lat temu. Jednak niektóre grupy zachowały swoją odrębność. Właśnie one dały początek obecnemu systemowi kastowemu. Dowody na właśnie taki rozwój systemu kastowego przedstawili naukowcy z Harvard Medical School (HMS) oraz pracownicy Centre for Cellular and Molecular Biology w indyjskim Hyderabadzie. Z dokonanej przez nich analizy materiałów genetycznych pobranych od Hindusów wynika, że system kastowy funkcjonuje już od dłuższego czasu, ale nie od zawsze. Z badań wynika, że przekształcenie Indii ze zjednoczonego niegdyś kraju w podzielone społeczności to efekt endogamii, czyli zakazu zawierania małżeństw poza określoną społecznością. Okazało się również, że system kastowy okazał się genetycznie skuteczny. Mieszanie się pomiędzy grupami występowało bardzo rzadko. W ten sposób niektóre rodzaje chorób zostały zachowane tylko w obrębie określonych kast. – Ważną konsekwencją wyników tych badań jest wysoka powtarzalność chorób genetycznych specyficznych jedynie dla jednej grupy – poinformował The Times of India autor naukowego oświadczenia Kumarasamy Thangaraj z the Centre for Cellular and Molecular Biology. Źródło: Newsweek_redakcja_zrodlo
mp6XV7T. mdyxvq58sl.pages.dev/94mdyxvq58sl.pages.dev/36mdyxvq58sl.pages.dev/77mdyxvq58sl.pages.dev/39mdyxvq58sl.pages.dev/27mdyxvq58sl.pages.dev/90mdyxvq58sl.pages.dev/8mdyxvq58sl.pages.dev/30
członek kasty kapłańskiej w indiach
